"Podziemny Labirynt" - James Rollins

Po ogromnie pozytywnym wrażeniu jakie zrobiła na mnie „Amazonia” wiedziałam na sto procent, że chcę przeczytać też pozostałe książki tego autora. Takim sposobem trafiła do mnie „Ekspedycja” oraz „Podziemny Labirynt”. Na początek sięgnęłam właśnie po tę drugą. W skrócie – nie zawiodłam się, nadal uważam Rollinsa za moje życiowe odkrycie jeśli chodzi o pisarzy książek przygodowo-fantastycznych z domieszką thrillera, ale „Amazonia” nadal stoi na podium. „Podziemny Labirynt” był bardzo dobry, ale znalazłam w nim odrobinę więcej minusów niż w „Amazonii”.

O KSIĄŻCE

„Podziemny Labirynt” – James Rollins

Tytuł oryginalny:  „Subterranean”

Wydawnictwo Albatros

Data wydania: 23 stycznia 2015

Ilość stron: 462

Cena okładkowa: 38 zł

FABUŁA

Podróż do wnętrza Ziemi musi być czymś fascynującym, prawda? W końcu kto wie, co może skrywać rozległa sieć jaskiń ciągnąca się głęboko pod lodem Antarktydy. Przekona się o tym grupa naukowców – z Ashley i Benem na czele. Mają oni za zadanie odkryć pochodzenie tajemniczego przedmiotu, który znaleziono niedaleko wejścia do jaskiń. Nie wiedzą jednak, że nie są pierwszą wysłaną w głąb ekipą. Poprzednia zaginęła bez śladu kilka miesięcy temu, a jej uczestników nigdy nie odnaleziono. Mało tego, okazuje się, że ekipa nie jest sama tam na dole – ktoś lub coś śledzi każdy ich krok.

To niesamowite, jak dobrze czyta mi się książki Rollinsa. Fabuła wciąga mnie okropnie, chyba po prostu uwielbiam motyw podróży, odkrywania nowych terenów i rozwiązywania zagadek sprzed wieków. Cała historia jest bardzo dopracowana – co prawda autor odrobinę tutaj zaszalał jeśli chodzi o wątek fantastyczny, znacznie bardziej niż chociażby w Amazonii, ale nadal cała linia fabularna ma ręce i nogi. Oczywiście większość rzeczy została naukowo wytłumaczona, nawet jeśli były to rzeczy zmyślone. Rollins ma niesamowity dar do pisania o rzeczach nieprawdziwych w taki sposób, że aż zaczynamy wierzyć w to, że mogą rzeczywiście istnieć.

Zapewniam, że jeśli styl autora i konstrukcja jego powieści przypadnie wam do gustu, to nie dacie rady oderwać się od tej książki. Jej się po prostu nie da odłożyć nie wiedząc co wydarzy się dalej. Bardzo wciąga, angażuje i wywołuje sporo emocji, jak na dobrą książkę przygodową przystało.

BOHATEROWIE

Bardzo lubię bohaterów wykreowanych przez Rollinsa. W tej książce szczególnie przypadł mi do gustu Ben – pomysłowy facet z poczuciem humoru, ale równie mocno polubiłam Ashley, inteligentną kobietę, która umiała opanować sytuację w każdych warunkach. Oczywiście nie tylko ich obdarzyłam sympatią, bo do wszystkich bohaterów naprawdę się przywiązałam, kibicowałam im i trzymałam kciuki, by wszystko im się udało. No dobra, może nie do wszystkich. Jedyny minus jeśli chodzi o postacie w książkach Rollinsa jest taki, że zbyt szybko poznajemy kto jest „tym złym”. Zamiast odrobinę potrzymać czytelnika w niepewności i podsyłać mu różne sprzeczne tropy, by na koniec tożsamość zdrajcy okazała się prawdziwą petardą… to praktycznie od początku wiemy, kto jest czarnym charakterem, kto będzie coś kombinował i kogo mamy nie lubić. Szkoda, ale na szczęście poza tym nie mam się do czego przyczepić, bo bohaterowie są naprawdę dobrze wykreowani. Każdy jest wyjątkowy, ma inne umiejętności, obawy i cele. Nie zapomniałam też o synku Ashley – Jason również jest jednym z moich ulubionych bohaterów!

STYL AUTORA

Nie czytałam jeszcze wszystkich książek tego autora (w sumie to lekkie niedopowiedzenie – przeczytałam dopiero dwie, resztę kojarzę z opisu), ale już widzę, że bywają dość schematyczne. Nie będę tych powtarzających się elementów wymieniać zbyt wiele, bo zacznie to podpadać pod spojlery, ale bez problemu da się zauważyć, że autor lubi wątek ekipy badawczej wyruszającej tropem innej zaginionej ekipy, w dodatku zawsze musi pojawić się para, która się w sobie podkochuje oraz jeden zdrajca planujący zaprzepaścić całą wyprawę. Jeśli planujecie przeczytać jedną czy dwie książki Rollinsa, to chyba nie będzie to problemem, ale boję się, że po kilku może mi się to już przejeść.

Oczywiście poza tym autor pisze genialnie. Potrafi stworzyć odpowiedni klimat, zaciekawić czytelnika, utrzymać jego uwagę, nie zanudza naukowym bełkotem, a wszystko co niezbędne tłumaczy w przystępny sposób. Kreuje ciekawych, wyróżniających się bohaterów.  Uwielbiam tworzony przez niego świat, w którym bohaterowie eksplorują nieznane i trudno dostępne miejsca. Podoba mi się też to, że wszystko trzyma się tam kupy jeśli chodzi o fabułę oraz o kwestie naukowe (jasne, jak już mówiłam - niektóre rzeczy są porządnie zmyślone, ale wytłumaczone są tak przekonująco, że naprawdę da się uwierzyć, że z naukowego punktu widzenia mogą gdzieś tam istnieć).

OGÓLNIE

Cóż, chociaż „Podziemny Labirynt” naprawdę bardzo mi się podobał, nie przebija on „Amazonii” na moim prywatnym podium książek Rollinsa. Może klimat dżungli przemawia do mnie bardziej niż jaskiń? Co na pewno było dla mnie przewagą w „Amazonii” to fakt, że czytelnik od początku nie był bombardowany elementami fantastycznymi. Tak jak pisałam w jej recenzji, do samego końca nie byłam pewna, czy za tym wszystkim stoją jakieś nadprzyrodzone zjawiska, czy też wszystko zostanie logicznie i naukowo wyjaśnione. Tutaj dość szybko trafiamy na pierwsze niedające się racjonalnie wytłumaczyć elementy, a im dalej, tym bardziej powiewa fantastyką.  Zdecydowanie wolałam, gdy powiewało nią subtelniej, bo tutaj autor czasami nieźle odleciał, ale nadal świetnie czytało mi się tę książkę i żeby nie było – gorąco ją polecam!

MOJA OCENA

★★★★★★★★✩✩   8/10 

P. 

 (very.little.book.nerd)

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Albatros :)