"Szeptacz" – Alex North

 „Szeptacz” już na długo przed premierą został okrzyknięty thrillerem roku. Nie wiem jak wy, ale ja już dawno przestałam wierzyć tego typu hasłom. W końcu zdarza się, że i co druga książka na sklepowej półce jest „książką roku”, a potem okazuje się, że większość z nich jest mocno przereklamowana. Bałam się, że z „Szeptaczem” będzie podobnie. Na szczęście niepotrzebnie, bo rzeczywiście okazał się on najlepszym thrillerem, jaki czytałam w tym roku!

O KSIĄŻCE

„Szeptacz” – Alex North

Tytuł oryginalny: „The Whisper Man”

Wydawnictwo Muza

Data wydania wznowienia: 16.10.2019

Ilość stron: 480

Cena okładkowa: 39,90 zł

Po śmierci żony Tom Kennedy nie do końca radzi sobie z wychowaniem siedmioletniego syna, Jake’a. Oboje czują, że jest im potrzebny nowy początek, dlatego Tom podejmuje decyzję o przeprowadzce i kupuje dom w Featherbank. Okazuje się, że w tym niewielkim miasteczku dwadzieścia lat temu grasował Szeptacz – mężczyzna, który zakradał się pod okna małych chłopców, szeptał do nich, a następnie porywał ich, torturował, a później mordował. Przestępcę złapano i umieszczono w więzieniu. Jednak gdy w Featherbank ginie kolejny chłopiec, a świadkowie przyznają, że dziecko opowiadało o potworze szeptającym pod jego oknem, policja zaczyna się niepokoić.

Aż trudno mi w to uwierzyć, ale w końcu trafiłam na thriller, który niejednokrotnie spowodował, że przechodziły mnie dreszcze. Atmosfera niepokoju, strachu i zagrożenia towarzyszyła mi od pierwszych, aż do ostatnich stron.  Sama fabuła jest świetnie skonstruowana i chociaż kilka wątków potoczyło się dość przewidywalnie, to nie zaniża to mojej oceny w żaden sposób, ponieważ nieporównywalnie więcej razy zwroty akcji totalnie mnie zaskakiwały. Sama zagadka również została bardzo dobrze przemyślana. Autor powoli podsuwa czytelnikowi kolejne fakty, ale robi to tak, że gdy na końcu odsłania już wszystkie, to tak czy siak jest się w wielkim szoku. Jeśli chodzi o zakończenie, to wzbudziło ono we mnie mnóstwo emocji, uroniłam nawet łezkę, co w moim przypadku naprawdę rzadko się zdarza – a już szczególnie, jeśli chodzi o thrillery.

Nie mam pojęcia, co takiego jest w stylu autora, że „Szeptacza” czyta się tak przyjemnie, ale ja tę książkę dosłownie połknęłam. Jest napisana bardzo lekkim językiem i na całe szczęście pozbawiona jest zbędnych i przydługich opisów. Jak na thriller przystało, jest tutaj mnóstwo akcji, której nic nie spowalnia. Plusem są tez dość krótkie rozdziały – nie dosyć, że dzięki temu czyta się jeszcze szybciej, to jeszcze nie ma możliwości, że dany wątek nas zanudzi. Fabuła opowiedziana jest bowiem z perspektywy kilku osób, między innymi Toma, Jake’a czy policjanta prowadzącego śledztwo.

Książka porusza też w pewien sposób kwestię trudnych relacji ojca z synem i pokazuje, jak taka relacja może wpłynąć na życie obojga. To, że autor pokusił się o wprowadzenie tutaj tego wątku, bardzo mi się spodobało. Po skończonej lekturze warto przysiąść i przeanalizować wszystkie tego typu relacje przedstawione w książce. Autor bardzo ciekawie zaprezentował też obawy ojca o właściwe wychowanie syna i fakt, że dziecko jest tylko dzieckiem, nawet jeśli czasem zachowuje się nad wyraz dojrzale.

Podsumowując, gorąco polecam wam tę książkę. Pochłania się ją błyskawicznie i zapewniam, że wciągnie was ona totalnie. Nie tylko dlatego, że sama fabuła jest świetna i zaskakująca, a mroczny i niepokojący nastrój towarzyszyć wam będzie jeszcze jakiś czas po jej skończeniu. Ogromną jej zaletą są jeszcze bohaterowie, pełni zwyczajnych, ludzkich problemów i trosk – na szczęście te ich troski w żaden sposób nie spowalniają akcji. To nadal jest wyjątkowy, mrożący krew w żyłach thriller, żadna tam mdła obyczajówka!

MOJA OCENA

★★★★★★★★★★    10/10

P. 

 (very.little.book.nerd)