"Rysunkowy chłopak" - K.N. Haner

            Z książkami K.N. Haner jest u mnie bardzo różnie. Raz trafię na taką, która jest świetna i którą mogę polecać na prawo i lewo (tak było chociażby w przypadku „Ring Girl” oraz „Zapomnij o mnie”), innym razem trafię na coś średniego, co czytało się nieźle, ale szału nie było (na przykład taki „Sponsor”), a jeszcze innym sięgnę po książkę tak kiepską, że wolałabym o niej zapomnieć (tu kłaniają się „Nieczyste więzy”). Jak było w tym przypadku?

O KSIĄŻCE

„Rysunkowy chłopak” – K.N. Haner

Wydawnictwo Editio Red

Data wydania wznowienia: 16.10.2019

Ilość stron: 352

Cena okładkowa: 39,90 zł

 

            Jest to historia Diany, która całkiem niedawno straciła brata bliźniaka – jedną z nielicznych osób w jej życiu, którym na niej zależało. Dziewczyna z dnia na dzień radzi sobie coraz gorzej, traci ochotę na wszystko, nawet na wymarzone studia artystyczne. Wszystko zmienia się, gdy zupełnie przypadkowo dziewczyna poznaje Ryana. Ten facet jest inny niż wszyscy ci, z którymi Diana miała wcześniej do czynienia. On daje jej nadzieję na lepsze jutro.

            Wiem, nie będę zaprzeczać – ten opis brzmi jak fabuła co drugiego romansu, który można znaleźć na półce w księgarni. Nie mam aż tak dużego doświadczenia z romansami, ale tak czy siak jestem w stanie to przyznać. Powiem wam jednak, że jest w tej książce coś innego, coś, co odróżnia ją od tych romansów, które miałam okazję czytać. Ciężko mi dokładnie określić co to jest, ale wydaje mi się, że po lekturze tej książki zadowoleni będą nawet ci, którzy połykają jeden romans za drugim.

            I tutaj już tak właściwie zdradziłam, do której kategorii zaliczę „Rysunkowego chłopaka”. Zdecydowanie trafi on do grona tych książek Haner, które będę polecać, bo jest to chyba najlepsza książka tej autorki. Oczywiście spośród tych, które miałam okazję czytać.

            Kasia Haner wplotła w tę historię tyle różnych wątków, zarówno tych przyjemnych, jak i tych ciężkich (bardzo, bardzo ciężkich), że przy tej książce naprawdę nie da się nudzić. Czyta się ją błyskawicznie – a jeśli ja tak mówię, to naprawdę musi tak być, bo zazwyczaj jedna książka zajmuje mi przynajmniej kilka dni. Tę przeczytałam w jedną dobę. Szczerze polubiłam głównych bohaterów, kibicowałam im całym sercem, a nawet uroniłam kilka łez na samej końcówce.

 No właśnie, zastanawiacie się skąd te łzy? A no stąd, że jak to u Kasi Haner bywa, nic nie może skończyć się tak, jakbym tego chciała. Nasza „Królowa Dramatów” jest w formie i na koniec zafundowała nam takie bum, że do teraz nie mogę się po nim otrząsnąć – a książkę skończyłam czytać ładny tydzień temu! Sama nie wiem, czy taka końcówka mi się podobała. Z jednej strony była tak totalnie nieprzewidywalna, że nawet się nie łudźcie – nie zgadniecie, co tam się stało. Ale próbować w komentarzach możecie, pośmieję się z waszych teorii (tylko bez spojlerów ze strony tych, którzy już czytali)! Ta nieprzewidywalność bardzo mi się podobała, bo dzięki temu cała książka na długo zapadnie mi w pamięć. Z drugiej – nie chcę, żeby tak się to skończyło! Na pewno Kasia wyda jakieś sprostowanie, mówiące o tym, że końcówka to tylko żart, i przedstawi nam tę właściwą. Na pewno! Błagam…

Może i moja ocena jest odrobinę wygórowana, ale tę książkę czytało mi się tak przyjemnie, szczególnie w porównaniu z „Nieczystymi więzami”, że nie mam zamiaru jej zmieniać, niech sobie będzie wygórowana. Przeczytajcie tę książkę. Błagam, chociażby po to, żebym nie musiała przeżywać tej końcówki sama!

MOJA OCENA

★★★★★★★★✩✩    8/10

P. 

 (very.little.book.nerd)