"Pieśń syreny” – Alexandra Christo

            Chyba każdy zdążył już zauważyć, jak dużą popularnością cieszą się ostatnio książki o syrenach. Co drugie wydawnictwo ma w swojej ofercie jakąś nowość, której głównymi bohaterkami są te (bardziej lub mniej sympatyczne) krzyżówki kobiet i ryb. Jedną z takich książek jest właśnie „Pieśń syreny”. Jej opis bardzo mnie zaciekawił, a pozytywne recenzje sprawiły, że postanowiłam rzucić wszystko i zabrać się jak najszybciej za tę właśnie książkę.

O KSIĄŻCE

„Pieśń syreny” – Alexandra Christo

Tytuł oryginalny: „To kill a kingdom”

Wydawnictwo Kobiece (Young)

Data wydania: 14.08.2019

Ilość stron: 424

Cena okładkowa: 39,90 zł

            Lira jest córką Królowej Mórz i najbardziej znaną zabójczynią książąt, jaka pływa w oceanie. Dziewczyna ma już siedemnaście książęcych serc, które służą jej za trofea. I chociaż inne morskie stworzenia czują przed nią respekt, jej matka nie ma skrupułów, by za zabójstwo jednej z syren zamienić ją w istotę, którą najbardziej gardzi – w człowieka. Żeby wrócić do swojej dawnej postaci, Lira musi dostarczyć matce serce księcia Eliana, czyli tego, który najbardziej na świecie nienawidzi syren i poświęcił większość życia polowaniu na nie. Jak potoczą się losy tych dwóch zabójców i który z nich przetrwa?   

            Fabuła tej książki ma potencjał, musicie to przyznać. Tylko co z tego, jeśli ten potencjał jest tak bardzo niewykorzystany? Jak dla mnie ta książka jest po prostu nijaka. Może gdybym miała te kilka lat mniej, to byłabym zadowolona, teraz niestety jestem dość mocno rozczarowana. Najgorsze jest to, że w „Pieśni Syreny” nie ma żadnych wątków pobocznych. Bohaterowie mają cel do którego dążą i nic innego się nie liczy… ani nic innego się nie dzieje. Książki z tak jednotorową fabułą chyba jeszcze nie czytałam.

Opis zapowiada, że będzie to mieszanka disneyowskiej historii i morskiego thrillera. O ile (od biedy) z tym disneyowskim klimatem mogę się zgodzić, to nie mam pojęcia, który fragment ktoś uznał tutaj za thriller. Te dwie czy trzy sceny walki? To trochę za mało, bo z tego co wiem, nieco inne cechy są niezbędne, by przypisać powieść do tego właśnie gatunku.

            Czasem, kiedy fabuła jest kiepska, a akcja wcale nie powala, to książkę ratują bohaterowie. Myślicie sobie, że może tutaj też tak było. Otóż nie tym razem, bo bohaterowie to chyba najsłabsze ogniwo tej powieści. O ile główna bohaterka jest całkiem charakterną babką i nawet ją polubiłam, o tyle cała reszta (włącznie z księciem) to ciepłe kluchy bez żadnych wyjątkowych cech charakteru. Najbardziej irytowało mnie, że z załogi księcia, która liczyła sobie całkiem sporo członków, z imienia wymienionych było trzech. Pozostali byli nic nieznaczącym tłem i określani byli bez przerwy jako „załoga”. 

            Oczywiście mogłabym się też przyczepić do takich spraw jak ta, że Lira wyjątkowo szybko przystosowała się do bycia człowiekiem, co było dla mnie dość denerwujące. Nie miała praktycznie żadnych problemów z chodzeniem ani używaniem „ludzkich” przedmiotów. Jejku, przecież ten wątek można było tak fajnie i zabawnie pociągnąć! No i jej relacja z księciem – na jednej stronie się nie znoszą, potem jest opis tego, że kilkanaście dni się do siebie nie odzywali, a później od razu są najlepszymi kumplami. No coś mi tu nie grało.

            Żeby nie było – wiem, że najłatwiej jest wymieniać te negatywne cechy, bo jakoś trzeba wylać z siebie gorycz po tak dużym rozczarowaniu. To właśnie przed chwilą zrobiłam, ale nie myślcie sobie, że ta książka jest aż tak tragiczna. Ona sama w sobie nie jest zła. Napisana jest dobrze, pomysł na fabułę jest ciekawy, bohaterowie potrafią zaskoczyć (rzadko bo rzadko, ale jednak). Nie czytało mi się jej źle, bo gdyby tak było, już dawno rzuciłabym ją w kąt i za żadne skarby nie doczytałabym jej do końca. Po prostu wielu rzeczy mi tutaj brakowało i było bardzo, bardzo dużo niedociągnięć. Raczej nikomu bym tej książki nie poleciła, ale gdyby ktoś miał wielką ochotę ją przeczytać, to też nie odradzałabym jej zbyt gorliwie. Ostrzegłabym tylko, że uważam ją za nijaką, niedopracowaną i zbyt przewidywalną, no i myślę, że skierowana jest raczej dla odrobinę młodszych czytelniczek.

           

MOJA OCENA

★★★★★✩✩✩✩✩    5/10

P. 

 (very.little.book.nerd)