"Sen" - przepiękna gra karciana

 „Sen” to jedna z tych gier, w których najpierw patrzymy na stronę wizualną, zachwycamy się kartami i wykonaniem, a dopiero potem myślimy o rozgrywce. I rzeczywiście, od strony graficznej ta gra jest niesamowita, ale warto mówić też o tym, jak fajnie się w nią gra!

 

O GRZE

„Sen”
Autorzy: Monty i Ann Stambler
Ilustracje: Marcin Minor
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
Liczba graczy: 2-4
Czas gry: 30-60 minut

 

            Jak grać? Już tłumaczę! Gra polega na tym, by stworzyć sen, ale nie byle jaki. Musi być w nim jak najmniej kruków. Oczywiście im więcej kruków na karcie, tym jest ona mroczniejsza. Krainy z niewielką ich ilością są urocze i przyjazne.

            Gracze zaczynają rundę z czterema kartami. Nie wiedzą, jakie krainy znajdują się na dwóch z nich. Pozostałe dwie mogą podejrzeć przed rozpoczęciem rundy. Następnie na przemian każdy z graczy dobiera kartę z zakrytego stosu. Może odrzucić ją na stos odkryty, lub położyć ją przed sobą, odrzucając w zamian jedną kartę z czterech leżących przed nim. Oczywiście nie może zobaczyć, jakie ma karty, więc taka podmiana to czasem ślepy strzał i może się okazać, że gracz odrzucił krainę z jednym krukiem, by w zamian zyskać taką z pięcioma. Ale jak to mówią, bez ryzyka nie ma zabawy! Ten, kto uważa, że ma najmniejszą liczbę kruków w swoim śnie, krzyczy „pobudka”. Kruki są zliczane, a punkty zapisywane (również te karne) i rozpoczyna się następna runda. Gra kończy się, gdy któryś z graczy osiągnie sto punktów. Oczywiście wygrywa ten, który ma ich wtedy najmniej.

            W talii znajdują się też specjalne karty, pozwalające podejrzeć swoje lub czyjeś sny, podrzucić komuś swoje karty i podebrać w zamian inne i tak dalej. Karty te zdecydowanie urozmaicają rozgrywkę. Istnieją też trzy inne opisane w instrukcji warianty gry, na przykład ryzykowny, w którym ten gracz, który zamiast najmniejszej liczby kruków uzbierał cztery „dziewiątki”, otrzymuje w nagrodę zero punktów.

            Z początku obawiałam się, czy rozgrywka będzie na tyle interesująca, bym zakochała się w tej grze tak mocno, jak zakochałam się w jej wydaniu. Na szczęście już od pierwszej rundy bawiłam się przy niej świetnie. Sto punktów osiągnęliśmy po jakichś dwudziestu rundach, a ja jeszcze nie miałam dość i chciałam grać dalej!

            Gra jest naprawdę prosta, jej zasad można nauczyć się w kilka minut. Po drugiej rundzie nie musieliśmy już zerkać do instrukcji. Ale mimo swojej prostoty jest ciekawa i wymaga skupienia. Trzeba pamiętać, którą kartę ma się w którym miejscu, gdzie przeciwnik kładzie dobrane karty, jakie numerki ma się na swoich kartach – podczas rozgrywki są one odwrócone obrazkami do dołu, więc wszystko trzeba mieć w głowie!

            Na koniec to, co rzuca się w oczy jako pierwsze, czyli CUDOWNE wydanie. Spójrzcie sami na te ilustracje - nie da się nimi nie zachwycić. Warto wspomnieć, że wydawnictwo Nasza Księgarnia z oryginalnej, zagranicznej gry, pozostawiło tylko mechanikę, a ilustracjami zajęło się samo, angażując do tego genialnego artystę, jakim jest Marcin Minor. Jeśli o to chodzi, jest to zdecydowanie jedna z najlepszych gier, jakie kiedykolwiek widziałam. Ale jeśli chodzi o rozgrywkę, to też uznaję ją za ponadprzeciętnie dobrą!

           

MOJA OCENA

★★★★★★★★★★    10/10

P. 
 (very.little.book.nerd)