"Zabić drozda" - Harper Lee, Fred Fordham

Od dawna chodziła za mną myśl, by w końcu przeczytać jakiś komiks, nigdy jednak nie wiedziałam, od którego zacząć. Gdy jednak zobaczyłam w zapowiedziach wydawnictwa Jaguar tę książkę, wiedziałam już, że to właśnie od niej chciałabym rozpocząć swoją przygodę z tą formą. I powiem wam, że jestem naprawdę zadowolona z tego wyboru!

O KSIĄŻCE

„Zabić drozda” – Harper Lee

Ilustracje: Fred Fordham

Wydawnictwo Jaguar 

Data wydania: 29.01.2020

Ilość stron: 288

Cena okładkowa: 49,90 zł

            „Zabić drozda” to tocząca się w latach trzydziestych XX wieku powieść o rasizmie, konfliktach klasowych, dyskryminacji, niesprawiedliwości, okrucieństwie, ale też o odwadze. Historia przedstawiona jest z punktu widzenia dziewczynki, której ojciec jest prawnikiem prowadzącym w sądzie sprawę czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o gwałt. Z tego powodu prawnik i jego dzieci spotykają się z wieloma nieprzyjemnościami. No bo jak to tak, bronić czarnoskórego? W książce ważny jest również wątek Dzikiego Radleya, samotnika, który jest postrachem dzieci z całego miasteczka.

            Jeśli chodzi o samą fabułę, to niestety nie mam porównania z książkowym pierwowzorem, ale zdaję sobie sprawę, że komiksowa wersja może być nieco okrojona. Mimo wszystko jestem bardzo zadowolona z lektury. Jest to z pewnością ważna książka, ukazująca okrucieństwo ludzi w stosunku do osób o innym kolorze skóry i rażącą niesprawiedliwość, która z każdej strony dotykała czarnoskórych.

            Tym bardziej nie rozumiem, dlaczego „Zabić drozda” znika z listy lektur obowiązkowych. Jak głosi opis na okładce, zjawisko to ma miejsce nie tylko w południowych stanach Ameryki, ale również w Polsce. Z jednej strony będąc w szkole bardzo nie lubiłam lektur, czytania na siłę i przesadnie dogłębnego analizowania ich, więc pewnie więcej dało mi poznanie tej książki teraz, niż gdybym miała przeczytać ją w ramach języka polskiego. Ale z drugiej wolałabym już omawiać tę właśnie książkę, uczestniczyć w lekcjach o szkodliwości nietolerancji i podziałów rasowych, niż przez kilka dni analizować, co miał na myśli Konrad w wielkiej improwizacji, lub jaka jest symbolika czarnej polewki czy porcelanowej lalki.

Wracając do samej formy komiksu: nie będę się szczególnie wymądrzać jeśli chodzi o kreskę czy inne tego typu typowo komiksowe aspekty, bo zwyczajnie się na tym nie znam. Z punktu widzenia laika mogę powiedzieć po prostu, że rysunki są śliczne, estetyczne i przyjemne dla oka. Kreska bardzo mi się podobała i chętnie sięgnęłabym po inne komiksy w tym samym stylu. 

            Moim zdaniem to, czy tym komiks spodoba się odbiorcy, zależy w dużej mierze od nastawienia. Ja nie byłam skoncentrowana wyłącznie na fabule, intrygowała mnie również sama forma komiksu, która bardzo przypadła mi do gustu. Osoby, które sięgają po tę pozycję głównie dla fabuły, mogą nie być aż tak zadowolone, ponieważ pierwsza połowa jest dość… nie powiem, że nijaka, ale na pewno nie aż tak ciekawa jak druga. Nie dzieje się dużo, a wydarzenia pozornie nie są ze sobą powiązane. Dopiero pod koniec dużo wątków łączy się ze sobą, pojawia się sam proces sądowy, który niesie wiele konsekwencji wymagających chwili zadumy.  Jak mówiłam, ja czytałam ten komiks na luzie, oswajałam się z tą formą, dlatego nie czuję rozczarowania ani wynudzona tą pierwszą połową, ale zdaję sobie sprawę, że niektórych mogła ona wymęczyć.

            Czy polecam ten komiks? Oczywiście! Szczególnie osobom, które nigdy nie miały styczności z tą formą, a chciałyby to zmienić. Moim zdaniem świetnym pomysłem jest tworzenie komiksowych adaptacji takich klasyków literatury. Nie wiem, czy gdyby nie ten komiks, w najbliższym czasie sięgnęłabym po „Zabić drozda”.  Pewnie nie. A dzięki temu wydaniu powieść Harper Lee zyskała drugą młodość i rzesze nowych czytelników.

MOJA OCENA

★★★★★★★★✩✩    8/10

P. 

 (very.little.book.nerd)