"I żyli długo i szczęśliwie” – C. C. MacDonald

Połączenie obyczajówki opowiadającej o małżeńskich problemach i trudnościach z zajściem w ciążę oraz thrillera z niebezpiecznym prześladowcą w roli głównej może albo skończyć się wielkim sukcesem, albo dość sporym rozczarowaniem. Jak było w tym przypadku?

O KSIĄŻCE

„I żyli długo i szczęśliwie” – C. C. MacDonald

Tytuł oryginalny: „Happy Ever After”

Wydawnictwo Otwarte

Data wydania: 12.02.2020

Ilość stron: 408

Cena okładkowa: 39,99 zł

Naomi nie jest zbyt zadowolona ze swojego życia. Ma co prawda cudowną córeczkę, ale mimo wszelkich starań nie może zajść w drugą ciążę, a stres z tym związany odbija się na jej małżeństwie. Dodatkowo jej mąż Charlie stał się ostatnio jeszcze bardziej niedostępny i irytujący niż zwykle. Dlatego gdy Naomi poznaje Seana, nie może mu się oprzeć. Od razu żałuje tej chwili słabości, szczególnie wtedy, gdy okazuje się, że w końcu udało jej się zajść w ciążę. Tylko kto jest ojcem? I kim tak właściwie jest Sean? Naomi nie ma pojęcia, że stała się pionkiem w niebezpiecznej grze.

Moje nastawienie co do tej książki zmieniało się jak szalone. Na początku byłam podekscytowana, bo jej opis bardzo mi się spodobał i spodziewałam się po niej czegoś ekstra. Potem mój entuzjazm trochę osłabł, bo zaczęły pojawiać się pierwsze recenzje, opisujące tę książkę jako wyjątkowo nudną. Później pojawiła się nadzieja, bo zaczęłam ją czytać i wcale nie miałam wrażenia, że jest nudno. Może nie była szczególnie ekscytująca, ale czytało mi się ją przyjemnie. Potem mój entuzjazm sięgnął zenitu, bo zaczęło się dziać i praktycznie nie mogłam oderwać się od lektury, tak bardzo byłam ciekawa tego, co stanie się dalej. A potem przyszło zakończenie. Nienajgorsze, ale maksymalnie przewidywalne, więc wraz z ostatnią stroną pojawiło się też rozczarowanie.

Tak w bardzo dużym skrócie mogę opisać uczucia, które towarzyszyły mi podczas czytania książki „I żyli długo i szczęśliwie”. Nie jest to wybitna lektura, ani taka, która wbije w fotel i na długo zapadnie w pamięć. Warto jednak pamiętać, że jest ona opisywana jako „thriller obyczajowy”, więc trzeba nastawić się też na te nieco wolniejsze, bardziej życiowe fragmenty, a nie tylko na pędzącą dziko akcję. Chociaż w obronie thrillera powiem, że niektóre fragmenty naprawdę wywołały u mnie ciarki niepokoju!

Naomi to bohaterka, której postawa potrafi nieźle namieszać czytelnikowi w głowie. Z jednej strony koniecznie chce zajść w drugą ciążę, a drugiej jest tak zmęczona opiekowaniem się swoją starszą córką, że najchętniej by się jej pozbyła. To po co jej kolejne dziecko? Logika pozostałych bohaterów bywała równie pokręcona, ale na dobrą sprawę Charlie i Sean zostali przedstawieni w jakiś taki nijaki, nieco chaotyczny sposób, że nawet nie jestem w stanie stwierdzić, czy polubiłam te postacie.

Sama fabuła jest naprawdę w porządku, wątek stalkingu i prześladowania został skonstruowany ciekawie i, tak jak już wspomniałam, zdarzyło mi się dość emocjonalnie zareagować na niektóre fragmenty. W pewnym momencie naprawdę się wciągnęłam i z wielką chęcią czytałam dalej. Ale motyw prześladowcy był jak dla mnie totalnie oklepany i wystarczyło podczas czytania chwilę się zastanowić, by jeszcze przed połową połączyć wszystko do kupy i rozgryźć zakończenie. Serio, dawno nie czytałam thrillera, w którym tak łatwo dało się wszystkiego domyślić.

Chociaż nie nazwę tej książki złą, bo czytało mi się ją całkiem przyjemnie, a styl autora jest naprawdę dobry, to jednak nie jestem nią zachwycona. Po tak ciekawym opisie spodziewałam się czegoś więcej, chociażby po tym nieszczęsnym zakończeniu. A ostatecznie nic mnie w niej specjalnie nie urzekło ani nie zapadło mi w pamięć. Nie będę wam jej odradzać, ale nie jest to książka, po którą warto sięgnąć już zaraz, rzucając wszystko inne w kąt.

MOJA OCENA

★★★★★★✩✩✩✩    6/10

P. 

 (very.little.book.nerd)