"Amazonia" - James Rollins

Na początku musicie o mnie wiedzieć jedno – nie rzucam dziesiątkami na prawo i lewo. Jeśli jakaś książka dostaje ode mnie dziesięć gwiazdek, musi być wybitna. Musi mnie porwać, rozkochać w sobie i przez długi, długi czas nie dawać o sobie zapomnieć. Do tej pory taką ocenę otrzymał „Baśniarz” Antonii Michaelis (to było kilka lat temu, teraz już nie wiem, czy ocena byłaby taka sama, ale zostaje, bo najważniejsze są odczucia zaraz po przeczytaniu), a także „Szóstka Wron” wraz z „Królestwem Kanciarzy” Leigh Bardugo. To chyba dość mało dyszek, biorąc pod uwagę, że trochę tych książek jednak czytam. Dziś *werble* do tego zaszczytnego grona dołącza „Amazonia” Jamesa Rollinsa!

 

O KSIĄŻCE

„Amazonia” – James Rollins

Tytuł oryginalny: „Amazonia”

Wydawnictwo Albatros

Rok wydania oryginału: 2002

Data wydania wznowienia: 01.08.2018

Ilość stron: 464

Cena okładkowa: 38 zł

FABUŁA

Cztery lata temu trzydziestoosobowa grupa naukowców z Carlem Randem na czele zaginęła bez śladu w amazońskiej dżungli. Poszukiwania nie przyniosły rezultatów, więc jej członków uznano za zmarłych. Do czasu, gdy jeden z uczestników, Gerald Clark, pojawia się w małej wiosce misyjnej na skraju dżungli. Pomimo, że jest schorowany, wyczerpany i wkrótce umiera, jego pojawienie się daje nadzieję na odszukanie pozostałych. Chociaż nie tylko na to, bowiem człowiek ten wszedł do dżungli z amputowaną ręką, a po czterech latach pojawił się na jej skraju z dwiema zdrowymi. Śladami pierwszej wyprawy rusza kolejna, złożona z naukowców, agentów CIA, członków wielkich organizacji farmaceutycznych, broniących ich wojskowych, a także kilku cywilów, pośród których jest między innymi syn Carla Randa, Nathan. Chcą prześledzić trasę pierwszej wyprawy, poznać jej losy oraz dowiedzieć się, co spowodowało zmiany na ciele Clarka. Uczestnicy wyprawy stają się świadkami niesamowitych i niebezpiecznych wydarzeń, a wszystkie tropy prowadzą ich do tajemniczego plemienia Indian, Ban-ali, przed którym tubylcy drżą ze strachu.

Już na samym początku, po przeczytaniu epilogu, miałam dreszcze. Dosłownie! Już wtedy czułam, że to będzie coś dobrego, ale nie spodziewałam się, że aż tak. Ta książka pochłonęła mnie bez reszty, nie byłam w stanie jej odłożyć, bo stale chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Fabuła jest świetnie skonstruowana i chociaż nie jestem w stanie ocenić, czy na przykład z medycznego punktu widzenia to wszystko jest realne, to i tak czytało mi się niesamowicie. Autor genialnie poradził sobie ze wszystkim, od samego pomysłu, poprzez dialogi, sceny walk, postacie Indian, bohaterów, intrygi aż po cudowny klimat towarzyszący samej dżungli.

W tej książce bez przerwy coś się dzieje. Każdy rozdział pełen jest zwrotów akcji, ciekawych wydarzeń albo wiadomości, które wywołują szok i powodują, że puls przyspiesza. Każdy, nawet niewielki fragment, wnosi coś ważnego do fabuły. Byłam aż zdziwiona tym, że co kawałek dostajemy jakiś niezwykle ważny element układanki albo coś, co zwiększa stawkę, o jaką walczą bohaterowie.

Na koniec – epilog. Ja się pytam: jak jednym, malutkim epilogiem, który zajmuje niecałą stronę, można wywołać tyle emocji? W dodatku nic nie zostało tam opisane wprost, ale mała, na pozór nic nie znacząca aluzja, którą autor tam ukrył… Na zakończenie dostałam kolejną bombę, która totalnie mnie oczarowała i ponownie przyspieszyła bicie serca. Może dlatego, że cała książka tak bardzo mnie zachwyciła, teraz przesadnie fascynuję się tym, co jest w tym epilogu, ale moim zdaniem dowodzi to tylko geniuszu autora.

BOHATEROWIE

Postaci w tej książce jest sporo, i chociaż to ewidentnie Nathan jest głównym bohaterem i to z jego punktu widzenia narrator najczęściej opisuje wydarzenia, to inni członkowie wyprawy są równie ważni oraz równie ciekawi! Najbardziej lubię, gdy każdy bohater jest inny, wyrazisty, ma swój oryginalny charakter. Tutaj na szczęście tak właśnie było – chociaż łącznie ekipa liczyła dość sporo osób, łatwo zapamiętałam wszystkie nazwiska oraz cechy charakterystyczne poszczególnych jej członków.

Akcja obraca się generalnie wokół trzech głównych miejsc: naszej ekipy eksplorującej dżunglę w poszukiwaniu śladów Clarka, instytutu w Wirginii, gdzie badane jest jego martwe ciało, oraz innej ekipy, której bardzo nie polubiłam (tak jest, mamy też tutaj tych złych!).

Pomimo, że jest tu mnóstwo genialnych postaci ludzkich, jednym z moich ulubionych bohaterów tak czy siak został Tor-tor, oswojony jaguar. Nic nie poradzę, że w dzieciństwie zawsze marzyłam o jakimś oswojonym dzikim kocie!

STYL AUTORA I WYDANIE

Jedyne, na co teraz mam ochotę, to kolejna książka tego autora. Facet ma talent, nie da się ukryć! Jestem oczarowana światem, który stworzył, bohaterami, jakich wykreował, genialną akcją oraz przemyślaną fabułą, która biegła do przodu bez chwili wytchnienia. Do tego emocje, które towarzyszyły mi niemal cały czas podczas czytania…

James Rollins stosował też opisy, które pomagały wyobrazić sobie otoczenie, w którym bohaterowie przebywali. Dżungla to w końcu nie jest coś, co jest nam dostępne od ręki i dobrze znane. I chociaż nie przepadam za opisami, te były niezwykle barwne i, co najważniejsze, zastosowane w odpowiednich ilościach. Poważnie, było ich niewiele, raptem kilka zdań co jakiś czas. Nawet się ich nie odczuwało, ale doskonale pobudzały wyobraźnię.

Narracja prowadzona była w trzeciej osobie, ale z różnych punktów widzenia, co bardzo pomagało, gdy bohaterowie się rozdzielali. I chociaż ostatnio czytam więcej książek, gdzie narracja jest pierwszoosobowa, nie miałam problemu, by się do niej dopasować. Prawdopodobnie dlatego, że akcja tak mnie wciągnęła i zastanawiałam się głównie nad losami bohaterów, a nie nad tak przyziemnymi sprawami jak narracja.

Bardzo podoba mi się sposób, w jaki książka została wydana. Mapki, pomagające ogarnąć drogę, którą przybywali bohaterowie, małe, poglądowe rysunki, dzięki którym łatwiej było wyobrazić sobie pewnie rzeczy, na przykład symbol plemienia Ban-ali, a także wstawki o roślinach otwierające każdy akt, pozwalające uswiadomić sobie, ile zastosowań mają małe, niepozorne, zielone badylki.

OGÓLNIE

Jeśli ktoś kojarzy, Jessica Khoury napisała kiedyś książkę pod tytułem „Geneza”. Opowiada ona o dziewczynie, która została stworzona przez naukowców i mieszka w laboratorium w centrum amazońskiej dżungli.  Ta książka była raczej młodzieżówką, ale już wtedy bardzo mi się spodobało to połączenie – eksperymentów, lasu deszczowego i przygody. Tutaj dostałam coś podobnego, ale „dojrzalszego”, raczej dla starszych czytelników, a także znacznie brutalniejszego i bardziej złożonego.

Jestem osobą, która z medycyną ma niewiele wspólnego, ale to nie zmienia faktu, że podobał się nawet ten medyczny wątek. Wszystko zostało opisane tak, że bez problemu rozumiałam rozmowy bohaterów o białkach czy czynnikach biologicznych mogących powodować zarazę i mutacje. Szczerze mówiąc, chociaż chwilami przerażający, ten wątek był naprawdę bardzo ciekawy.

Żeby nie było, że tylko się zachwycam – owszem, jakieś tam wady książka ma, chociaż absolutnie nie takie, żeby zaniżyły moją ocenę. Przede wszystkim nadal nie jestem pewna, jakie mam odczucia względem końcówki – no, nie tyle samej końcówki, bo bardziej od momentu, gdy bohaterowie dotarli do miejsca docelowego i zabrali się za wyjaśnianie zagadki, odkrycie wielkiej tajemnicy. Jestem zafascynowana tym, co odkryli i od razu w mojej głowie pojawiły się myśli „a co, jeśli takie coś istnieje naprawdę?”. Ale z drugiej strony, może nieco za bardzo zawiało mi fantastyką – w końcu reszta książki była jak najbardziej rzeczywista, a ten element mimo wszystko wprowadzał odrobinę „nierealności”.  Nie do końca umiałam się z tym pogodzić, ale moja fascynacja tym wszystkim i emocje towarzyszące mi podczas czytania wynagrodziły mi ten mały, nie do końca pasujący element.

 

Okej, ponarzekałam, mogę zachwycać się dalej. Przede wszystkim – połączenie nauki, medycyny, przyrody, różnych spółek, CIA, komandosów, Indian, zwierząt. Kto by się spodziewał, że taka mieszanka przyniesie tak cudowne efekty. Gdybym mogła, chciałabym czytać tylko i wyłącznie tak świetne książki. Nie pozostaje mi nic innego, jak bardzo mocno polecić wam tę książkę. BARDZO MOCNO!

MOJA OCENA

★★★★★★★★★★   10/10 

P. 

 (very.little.book.nerd)

Za egzemplarz i możliwość przeżycia tej niesamowitej przygody 

serdecznie dziękuję wydawnictwu Albatros!