"Droga" - Cormac McCarthy

Powód, dla którego wzięła mnie ochota na sięgnięcie po ten tytuł (jakby nie patrzeć należący do klasyki literatury) jest banalny. Pan Remigiusz Mróz (tak, ten Mróz, którego albo się kocha, albo nienawidzi) w swojej serii o Joannie Chyłce wykreował bohatera, który powieści McCarthy’ego kochał całym sercem, do tego stopnia, że zyskał przezwisko Kormak. Uznałam, że muszę dowiedzieć się, o co ten cały szum i dlaczego ten autor zyskał aż taką popularność. W końcu „Droga” jest książką, która zdobyła nagrodę Pulitzera, przyznawaną w Ameryce za wybitne dzieła literackie.

O KSIĄŻCE

„Droga” – Cormac McCarthy

Tytuł oryginalny: „The Road”

Wydawnictwo Literackie

Data wydania wznowienia: 08.05.2019

Ilość stron: 272

Cena okładkowa: 34,90 zł

„Droga” opowiada o mężczyźnie i jego synu. Jest to, jak sama nazwa wskazuje, powieść drogi. Bohaterowie idą przez zniszczony kataklizmem świat, mając nadzieję na dotarcie do lepszego miejsca. Cywilizacja upadła, nie ma już ptaków, zwierząt, ani dobrych ludzi. Brak jest żywności oraz podstawowych produktów, a w mroku czai się niebezpieczeństwo, bo niektórzy doszli do wniosku, że kanibalizm jest jedyną opcją umożliwiającą przetrwanie. Mimo to ojciec i syn starają się nie tracić nadziei i być dobrymi ludźmi.

Jest to powieść poruszająca do głębi i nie dziwi mnie ani trochę, że została wyróżniona oraz okrzyknięta arcydziełem. Fabuła nie jest skomplikowana – bohaterowie idą przed siebie, szukając żywności oraz bezpiecznego miejsca, starając się dotrzeć na wybrzeże. Z drugiej strony cała książka jest niezwykle tajemnicza. Co się dokładnie stało, że świat wygląda tak jak wygląda? Kim są bohaterowie? Jak mają na imię? Co spodziewają się znaleźć na wybrzeżu? Najbardziej tajemnicze jest jednak zakończenie. Pozostawia naprawdę wiele do własnej interpretacji, co bardzo mi się spodobało. Szczególnie po tej dawce emocji, którą autor zafundował nam na ostatnich stronach.

„Droga” napisana jest pięknym językiem, również tłumacz wykonał tu kawał dobrej roboty, bo wydaje mi się, że nie zabił tego, co w tej książce najpiękniejsze. Nie będę ukrywać, że nie czyta się jej lekko. Nie tylko ze względu na ładunek emocjonalny oraz ciężki klimat, który czasami totalnie przytłacza, ale również na sposób, w jaki jest napisana. To było dla mnie coś nowego. Dialogi nie są w żaden sposób wyróżnione, nie ma też zaznaczone, który bohater wypowiada którą kwestię. Da się do tego szybko przyzwyczaić, ale jest to coś, co wyróżnia tę książkę i czyni ją jeszcze bardziej wyjątkową.

Nie da się ukryć, że ta książka jest arcydziełem. Pomimo smutku, bólu i ogromnej dawki brutalności, którą ze sobą niesie, czuć w niej także miłość i nadzieję. Pokazuje, że w każdych warunkach można pozostać dobrym człowiekiem. Trzeba tylko chcieć i mieć w sobie wystarczająco dużo siły. Warto ją przeczytać, zapewniam. Sama rzadko sięgam po tego typu książki, boję się, że będą dla mnie za ciężkie albo zbyt nudne. W tym przypadku również miałam obawy, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Nie miałam ochoty odrywać się od lektury, chociaż czasami musiałam ją odłożyć, bo czułam się przytłoczona jej klimatem. Nie jest to książka lekka, ale z całą pewnością warta uwagi.

MOJA OCENA

★★★★★★★★✩✩    8/10

P. 

 (very.little.book.nerd)