„Kłamca 2. Bóg marnotrawny” – Jakub Ćwiek

    Jeśli nie pamiętacie mojej opinii o pierwszym tomie Kłamcy, możecie przeczytać ją TUTAJ. W skrócie – nie byłam zachwycona tą książką. To i tak lekko powiedziane, bo tak naprawdę moje rozczarowanie przekraczało wszelkie granice. Spodziewałam się czegoś ekstra, a dostałam średnio ciekawą mieszankę opowiadań. Niestety, nastawiona na coś wyjątkowego, zamówiłam od razu całą serię, więc nie pozostało mi nic innego, jak tylko sięgnąć po kolejny tom. Jak było tym razem?

O KSIĄŻCE

„Kłamca 2. Bóg marnotrawny” – Jakub Ćwiek

Wydawnictwo SQN

Data wydania wznowienia: 31.10.2018

Ilość stron: 318

Cena okładkowa: 36,99 zł

    W tej części wraz z Lokim wyruszamy na sześć kolejnych wypraw. Barcelona, Arktyka, Nowy Jork, Kolorado – wszędzie tam nasz nordycki bóg, pan kłamstwa ma do wykonania przeróżne misje. Demony, afrykańscy bogowie, oszuści, złodzieje, Święty Mikołaj… Mieszanka, z którą przychodzi mierzyć się Lokiemu, jest naprawdę kolorowa. A archaniołowie wcale nie tak święci i uczciwi, jak mogłoby się wydawać.

    Już na wstępie mogę powiedzieć, że ten tom podobał mi się znacznie bardziej niż pierwszy. Może minął już początkowy szok wywołany faktem, że cała książka jest zbiorem opowiadań, a może te opowiadania zwyczajnie bardziej przypadły mi do gustu niż te z pierwszej części. Tak czy siak było dużo lepiej i do całej serii nie podchodzę już z taką niechęcią.

    Przede wszystkim opowiadania w jakiś sposób się ze sobą łączyły. Nadal nie przypominało to całościowej historii, ale też nie stanowiło zbioru kompletnie oderwanych od siebie opowieści. Postacie, które pojawiły się w jednym z opowiadań, przewijały się potem przez kolejne, zdarzały się też odniesienia do wcześniejszych wydarzeń. Ale nadal niesamowicie irytuje mnie fakt, że nie ma jednego, konkretnego wątku, który do czegoś by prowadził. W końcu chyba cała seria musi do czegoś dążyć i mieć jakiś punkt kulminacyjny? Niestety, na razie nie widzę w niej niczego takiego.

    Wielkim plusem są nowe postacie, które wprowadziły mnóstwo kolorów do całej historii – uwodzicielski Eros, grecki bóg miłości, oraz pocieszny Bachus, bóg wina, stanowią genialny duet. Również w sympatycznej Jenny tkwi potencjał na naprawdę ciekawą postać. Oczywiście Loki nadal jest tym „bad boyem” z wykałaczką w zębach, ciętą ripostą na każdą okazję, błyskiem inteligencji w oku i zapasem sztuczek w rękawie. Nie da się ukryć, że uwielbiam tego gościa.

    Styl autora również nadal trzyma poziom. Pan Ćwiek może nie wskoczy nagle na listę moich ulubionych autorów, ale na jego twórczość będę patrzyła dużo przychylniej niż do tej pory. Kłamcę wykreował genialnie. Uwielbiam to, z jakim humorem i sarkazmem podchodzi do postaci, które znamy z religii czy mitologii. Tego się nie da opisać, to trzeba odczuć podczas czytania!

    Podsumowując – w drugim tomie również czeka na nas wybuchowa mieszanka postaci z różnych kultur, mitologii czy wierzeń. Nordyckie krasnoludy na usługach Świętego Mikołaja czy afrykański bóg prowadzący firmę informatyczną na Manhattanie to tylko ułamek tego, co wymyślił Ćwiek. Jeśli ktoś (podobnie jak ja) nie był zadowolony po lekturze pierwszej części, niech koniecznie sięgnie po drugą. Nadal mamy tutaj krótką formę, ale składającą się na dużo bardziej spójną całość niż wcześniej. Kto wie, może z każdym kolejnym tomem moja ocena będzie o gwiazdkę wyższa?

    Książkę zamówiłam z portalu www.czytampierwszy.pl

MOJA OCENA

★★★★★★✩✩✩✩    6/10

P. 

 (very.little.book.nerd)