"Kłamca 2,8. Papież sztuk” – Jakub Ćwiek

   

    Jakie to świetne uczucie, móc usiąść do pisania recenzji kolejnej książki z serii o Kłamcy i tym razem nie opowiadać wam o tym, że książka była niezła, całkiem znośna albo chwilami nudna. Tym razem mogę wam szczerze powiedzieć, że była świetna i naprawdę dobrze się bawiłam podczas czytania! W dodatku tym razem autor postanowił nieco pobawić się z czytelnikami. Ale o tym w dalszej części wpisu.

O KSIĄŻCE

„Kłamca 2,8. Papież sztuk” – Jakub Ćwiek

Wydawnictwo SQN

Data wydania wznowienia: 13.02.2019

Ilość stron: 272

Cena okładkowa: 36,99 zł

    Jesteście ciekawi, dlaczego ten tom tak bardzo mi się podobał? Otóż dlatego, że tym razem nie dostajemy zbioru opowiadań. Na szczęście, bo jest mi z nimi totalnie nie po drodze. Otrzymujemy za to jedną, długą historię, tworzącą zamkniętą całość. W końcu jest czas, by wkręcić się w fabułę, poznać bohaterów i zrozumieć ich postępowanie.

    A o czym właściwie jest ta część? No oczywiście – Loki wpada w kłopoty. Kłopoty, które sam na siebie sprowadził, gdy przez przypadek stworzył nowego boga. Dezyderiusz Crane stał się samozwańczym bogiem popkultury i przy okazji prawdopodobnie najgroźniejszym rywalem, z jakim Loki miał do czynienia. Nasz sympatyczny Kłamca musi walczyć z czasem, bo z każdą chwilą Crane coraz lepiej poznaje swoje możliwości. A kontrola nad narracją i opowieścią jest jedną z nich.

    Gdyby czytelnikom miało nie wystarczyć to, że fabuła jest naprawdę ciekawa, a akcja pędzi jak szalona, Jakub Ćwiek zafundował im jeszcze kilka innych atrakcji. Główną z nich jest kontrola nad powieścią. W kilku momentach (chociaż moim zdaniem było ich zdecydowanie za mało) autor dał czytelnikowi możliwość decyzji. Jeśli chcesz, by stało się to, przeskocz na stronę X, a jeśli tamto, wybierz stronę Y. Nieco zawiodłam się na tym, że tak naprawdę wybory te nie miały większego wpływu na fabułę, ale i tak pomysł ten naprawdę mi się spodobał. Najfajniejszą opcją było chyba to, że w jednym momencie można było zdecydować, czy czytać dalej klasyczną wersję historii, czy może na kilkanaście stron przeskoczyć na jej wersję komiksową. Świetna sprawa, nie sądzicie?

    Nie będę kolejny raz powtarzać, co uwielbiam w serii o Kłamcy. Możecie o tym poczytać TUTAJ, TUTAJ i TUTAJ. Ale zapewniam was, że humor nadal pozostaje ten sam, Loki też się nie zmienił, a warsztat autora jest dużo, dużo lepszy (tak, to możliwe!). A jak już jesteśmy przy autorze – wiecie, że ostatnie trzydzieści stron to pogadanka pana Ćwieka, który opowiada o początkach Kłamcy? Czytało mi się ją świetnie, więc absolutnie nie pomijajcie jej podczas czytania tej książki.

    Po kolejny tom z serii sięgnę na pewno, ale raczej w dalszej niż bliższej przyszłości, bo nazbierało mi się trochę innych książek, którymi muszę zająć się „na już”. Ci, którzy mieli już dość Kłamcy, mogą odetchnąć z ulgą, bo w najbliższym czasie kolejna recenzja jego przygód raczej się tu nie pojawi. A pozostałych uspokajam – kiedyś będzie na pewno :)

MOJA OCENA

★★★★★★★✩✩✩    7/10

P. 

 (very.little.book.nerd)